睇標題已知又係一個在愛海中浮沈嘅少女喇....
我同一個男仔由細識到大;
喺我地四年級果陣,
佢同我講佢好鍾意我,
其實我心裏面同佢諗嘅一樣,
一直暗戀佢…
一次,
我終於講左俾佢聽我嘅意思。
佢好開心,
當然我都好開心,
但係我地只係喺心裏知就算,
唔似男女朋友咁形影不離。
佢對我好好,
我生日佢一定會送禮物俾我,
仲成日令我好開心。
但係兩、三年後,
因為又要進入學習嘅另一階段,
我驚我會分心,
成績下滑,
所以提出分手,
但冇講佢聽原因。
佢好唔開心,
愁眉不展,
我都好唔開心,
因為估唔到我令佢咁傷心。
過左一、兩個星期,
佢平靜番d,
但係因為見到我同另外一個成日同我玩「示愛」嘅男仔行得好埋,
所以以為我係因為移情別戀,
而之後就好憎我,
仲成日同佢d fd出言傷我。
唔通愛嘅反面就係恨?
我其實唔想,
我仲好鍾意佢,
但係點解分左就唔可以做番朋友?
其實我應該點做?
我要憎番佢,
定係同佢講?
定係當無同佢一齊過?
我好亂,
請各位指點迷津。